تحقیق در ادبیات ورویکرد های آن از عصر افلاطون تا روزگار ما

 ادبيات فارسي پر از موضوعات ومباحث ميان رشته اي است که از ديد پژوهشگران مغفول مانده است.همانطوري که پژوهش درباره مباحث تخصصي ادبيات فارسي مانند مباحث سبک شناسي؛زبانشناسي،اسطوره شناسي و...مهم است توجه به مباحث ميان رشته اي و گفتمان هاي فرهنگي،از جمله مردم شناسي،جامعه شناسي و به طور کلي  مباحث ايدئولوژيکي نيز حائز اهميت است ومي سزد که در اين مورد پژوهش هاي جداگانه اي صورت گيرد.وشاهکارهاي ادبيات فارسي از اين لحاظ منبع درخشاني براي چنين جستارهاي فرهنگي است.وبه ضرس قاطع مي توان  گفت ادبيات تعليمي در شاهکارهاي ادبيات فارسي چنان با شکوه است که گاهي به نظر مي رسد حتي در يک اثر تعليمي مانند شاهنامه فردوسي،يا قابوسنامه ويا سياست نامه و اخلاق ناصري مي توان مباحث تعليم وتربيت را  به صورت فهرست واراستخراج کرد وآن را با مباحث نوين تعليم وتربيت تطبيق نمود و به نتايج درخشاني رسيد.در اين نوشتار بر آنيم تا اين بخش از نمونه پژوهي ها  رابه نقد بگذاريم تا باشد که اين نمونه مختصر فتح بابي باشد براي پژوهش هاي گسترده تر و مباحث مفصل تر که اميد مي رود صورت نظام يافته آن را در طبع هاي جداگانه اي به پيشگاه مخاطبين تقديم نمايم.